مصائب دو اسمی بودن
دیدید توی فیلم‌ها وقتی کسی میره توی کُما یا یه همچین موقعیت‌هایی، دکترها از همراه می‌پرسن اسمش چیه و اسم طرف رو صدا می‌زنن چون آدم نسبت به اسمش یه حساسیت ویژه‌ای داره و در واقع مغز آدم نسبت به شنیدن اسمش واکنش نشون میده.
حالا این سوال برای من پیش اومده که اگه من توی همچین موقعیتی باشم باید من رو چی صدا بزنن تا واکنش نشون بدم؟
کلن بستگی داره که کی اون موقع اونجا باشه و ازش سوال شده باشه. اما واکنش من نسبت به شنیدن کدوم اسمم بیشتره؟ این سوال فلسفی چند روزه ذهنم رو مشغول کرده و خودمم جوابش رو نمی‌دونم واقعا!!! 🤨
(اندر مصائبِ دو اسمی بودن 🙄)
ازدعاوآرزوی خوبتون بینهایت ممنون وسپاسگزارم،خداسایه‌ی آدمای خوب وباسوادوباشعوروبادرک همچون شماوامثال شمارو از زمین کم نکنه،باعث افتخارومباهات همکارارجمندی مثل شمادارم،موفق وپیروزباشیددرهمه حال
خیلی ممنونم، شما لطف دارید، البته که بنده افتخار همکاری با شما رو ندارم. خواهرم همکار شما هستن 🙂 اما به هر حال باعث خوشحالی بنده است آشنایی با شما. سلامت باشید 🌺
حق باشماست معذرت میخام،بخاطرشباهت خیلی زیادتونِ که شماروبامعصومه خانوم اشتباه گرفتم،به هرحال امیدوارم همیشه ودرهمه حال موفق‌وپیروزباشیدسرکاران محترم
خواهش می‌کنم، سلامت باشید.
خیلی متشکرم، شما هم همین‌طور 🌺 🙂
بله،متاسفانه خودم خودمو دو اسمه کردم،بخاطرجامعه‌مون
والا میگن تن ادمی شریف است به‌جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
که ازنظرمن قطعاًوحتماً توایران همین لباس زیباست نشان آدمیت،متوجه‌هستین که چی میگم سرکارخانوم کاشانکی عزیز
متوجه که هستم، بله، ولی راستش موافق نیستم.
از نظر من تمام آنچه که تجربه می‌کنیم نتیجه‌ی مستقیم افکار و باورهای بنیادین ماست و ربطی هم به ایران و غیر ایران نداره. این ما هستیم که جهان فردیِ خودمون رو خلق می‌کنیم و این جهان رو با خودمون به هر جایی می‌بریم. من معتقد به تاثیرگذاریِ عوامل بیرونی روی جهان فردی خودم نیستم و این یعنی گله‌مند هم از کسی یا چیزی نیستم. ایران رو همین‌طور که هست پذیرفتم و سعی می‌کنم نکات مثبتش رو (که البته کم هم نیستند) ببینم 🙂
فرمایشتون کاملادرست ومتین،این بخاطراینه‌که شماواقعا آدم قوی وبااعتمادبه‌نفسی هستین،البته منم هستم ولی بعضی وقتا اصلانمیتونم قبول کنم جهان اطرافم منوتحت تاثیرقراربده وخیلی زودواکنش نشون میدم،خانوم کاشانکی تاحالاشده شاگرداول مدرسه بشی ولی بخاطرمسخره کردن اسمت روت نشه بری بالای سکو جایزه‌توبگیری؟اینا دردِ درد و…
بله، درسته دردناکه… هر کسی به سهم خودش مسائل ناخوشایندی رو در طول زندگی تجربه می‌کنه، اما باید باید بگیریم که چشممون به داشته‌هامون باشه، نه آنچه که نداریم.
یه نعمت سلامتی اگر از ما گرفته بشه همه‌ی اسم و رسم و خانواده و شغل و محل زندگی و همه چی از یادمون میره و دیگه هیچکدوم اهمیتی برامون نخواهند داشت.
به نظر من درستش اینه که به جای اینکه به دردها و سختی‌ها فکر کنیم به آنچه که داریم و باعث شادی ما هست توجه کنیم (که اونقدر تعداد داشته‌هامون زیاده که اگر شروع به شمردن کنیم دیگه وقتی برای فکر کردن به چیزهای ناخوشایند باقی نمی‌مونه)
درست میفرمایین،ای کاش همونجور که شما فرمودین میشد،بحث ناشکری نیست‌ها،یه‌وقتایی آدم زخمی میخوره که سالهای سال جاش دردمیکنه ونمیذاره به همون چیزایی که شمااشاره کردین فکرکنه مگراینکه دردی بزرگترازدردقبلی روتجربه کنه تادردقبلی به فراموشی سپرده شه
آدم جای هیچکس نیست، نمیشه هیچ قضاوتی کرد و نظری قطعی در هیچ موردی داد. شما صلاح زندگی خودتون رو خیلی بهتر می‌دونید 🙂
امیدوارم که همه‌ی ما در مسیر درست و مناسبِ خودمون قرار بگیریم و به نتایج مدنظرمون برسیم 🍀
متاسفانه بله،یعنی خودم خودمو دواسمه کردم بخاطرشرایط جامعه‌مون☹️☹️
اون‌موقع‌دیگه‌کلا‌ً مغزمون هنگِ‌هنگ‌میکنه واون نیمچه امیدی هم‌که برای بازگشت‌به‌زندگی‌داشتیم ازبین میره و‌منتظرعزرائیل میشینیم تابیادببره🙃🙃
😁😁 مگه شما هم دو اسمی هستید؟