دست از احساس قربانی بودن یا احساس احمق بودن برداریم
علم کامپیوتر از خیلی از جهات یک علم انتزاعیه که اصولا در جهان بیرون نمود مشخصی نداره. به عنوان مثال وقتی از شما میخوان که یک شبکه رو شبیه سازی کنید تا مثلا کارکرد یک الگوریتم مسیریابی رو در اون شبکه بررسی و نتیجه گیری کنید، انگار که از شما میخوان برید احضار روح کنید و با این ارواح ارتباط گرفته و نتیجه رو برگردونید.
حتی تمام وب سایت هایی که ساخته میشن و تمام نرم افزارهایی که نوشته میشن انگار که در یک بعد دیگه ای از فضا قرار دارن. با اینکه شما نتیجه ی اونها رو مشاهده می کنید و باهاشون کار میکنید اما باز هم به معنای واقعی ملموس نیستند.
شبکه احتمالا غیرملموس ترین بخش علم کامپیوتره چون ارتباط مستقیم با بسته های دیتا داره که عملا کل این مفهوم یه چیزیه رو هوا.
برای آدمی مثل من که تمایل زیادی به کارهای عملی و فیزیکی داره، کار کردن در حوزه ی کامپیوتر میتونه شبیه به یک مرگ تدریجی باشه.
من با وجود علاقه ی شدیدی که به هنر داشتم رفتم و یه لیسانس آی تی گرفتم. این همه احترام به علائق قابل تحسینه، میدونم، ولی تشویق نکنید چون هنوز مونده. به همین قانع نشدم و بعدش رفتم یه فوق لیسانس در گرایش شبکه های کامپیوتری گرفتم و تازه اون موقع بود که فهمیدم تا چه اندازه دور شدم از علائقم 🙁
وقتی چالش های این مسیر رو گذروندم، تصمیم دیگه ای گرفتم که تا مدت ها باعث شده بود احساس ِ قربانی بودن داشته باشم چون همیشه با خودم میگفتم من به خاطر فلانی مجبور شدم فلان تصمیم رو بگیرم در حالیکه خودم چندان رضایت نداشتم. تا مدت ها این توالی ِ تصمیم های اشتباه باعث شده بود احساس خیلی بدی نسبت به خودم و همینطور نسبت به اطرافیانم داشته باشم.
اما الان به خوبی می فهمم که اگر این انتخاب هارو نکرده بودم و این مسیرهارو نرفته بودم هیچوقت موهبت هایی که امروز دارم رو نداشتم و هیچوقت مهارت تغییر کردن رو کسب نمیکردم چون وقتی شرایط بر وفق مرادت نیست با چالش های بسیار بیشتری مواجه میشی و مجبوری از سد این چالش ها بگذری.
چیزی به اسم راه درست یا راه غلط وجود نداره بلکه تمام مسیرها یک فرصت هستند برای یادگیری، برای تغییر و برای بزرگتر شدن. اینکه میگن به تمام چالش های زندگی باید به چشم یک فرصت نگاه کرد این یه شعار نیست، واقعا چالش ها فرصت هایی هستند برای رشد کردن و یادگرفتن. شاید مسیر قدری دورتر شده باشه اما باعث شده کوله بار شما پُر بشه از ابزارهایی که در طول مسیر اصلی قطعا بهشون نیاز خواهید داشت.
پس اگر پدر و مادر یا سایرین شمارو مجبور کردن قدم در راهی بذارید که راه شما نبوده و یا اگر مثل من خودتون انتخاب هایی کردید که شاید واقعا انتخاب مناسب شما نبوده، دست از احساس ِ قربانی بودن و یا احساس ِ احمق بودن بردارید و خوب به مسیری که طی کردید نگاه کنید تا ببینید که چه موهبت های عظیمی به دست آوردید. نگاه کنید که چطور مسیرهای اشتباه باعث شدن شما روند تکامل خودتون رو طی کنید و آماده بشید برای رسیدن به خواسته هاتون و این بار این شما هستید که مسیرهارو تمام و کمال می سازید و خودتون هستید که خواسته هاتون رو عملی می کنید و چه لذتی بالاتر از این.
سلام ،پستی که گذاشتید خیلی برام جالب بود والبته شجاعتی که در پذیرفتن اشتباه داشتید و جالب تر اینکه من هم به هنر علاقه داشتم و هم استعدادشو ولی اون علاقه رو تو خودم سرکوب کردم چون نظرم در اون زمان این بود که هنر راهی نیست که من بتونم به چیزایی که میخوام برسم و من الان دارم مهندسی نرم افزار می خونم و ترم ۶ هستم من الان واقعا علاقه بخ ادامه دادن ندارم و می خوام طراحی سایت رو کامل یاد بگیرم و دیگه درسمو ادامه ندم و از یه طرف هم به خاطر خانواده م و هم اینکه حس میکنم که حیفه همینطور نیمه تموم ولش کنم و این خیلی حس بدی بهم میده نمی دونم چیکار کنم الان هم نمی دونم دقیقا چرا دارم این چیزا رو مینویسم شاید واسه اینکه یکی تقریبا شبیه حسی که من دارمو پیدا کردم و از اونجایی که شما این راه رو طی کردین دوست دارم نظرتون رو در موردم بدونم یا یه حرفی یا منو راهنمایی بکنید ممنون میشم
سلام. خوشحالم که احساستون رو با من در میون گذاشتید. کاملا درکتون میکنم اما توصیه ای که براتون دارم اینه که درستون رو در رشته ی نرم افزار کامل کنید مخصوصا الان که چیزی ازش باقی نمونده. به این دلیل که کامپیوتر علم روز هست که هر کسی بهش نیاز داره و خیلی خوبه که شما دارید به صورت تخصصی یاد میگیرید. من از اینکه کامپیوتر یاد گرفتم خیلی خوشحالم چون الان توانایی هایی به من داده که خیلی ها ندارن. اشتباهی که من کردم لیسانسم نبود بلکه فوق لیسانسم در این رشته بود.
بعد از اینکه لیسانس گرفتید مسیرتون رو تغییر بدید. اگر میخواید در رشته ای غیر از رشته های هنری ادامه تحصیل بدید من رشته های مدیریتی رو بهتون توصیه میکنم چون ترکیب کامپیوتر و مدیریت خیلی خوبه. چون گفتید که میخواید طراحی سایت رو کامل یاد بگیرید احساس میکنم شاید نخواید سراغ هنر برید. اما به هر حال چون علاقه و استعداد داشتید حتما یه رشته ی هنری رو در کنار هر کاری که انجام میدید دنبال کنید تا روحتون رو راضی نگه داره. من هم به صورت جدی عکاسی رو دنبال میکنم و این باعث میشه حالم همیشه خوب باشه. بعد میتونید به کسب درآمد از هنر هم فکر کنید و شاید یه روزی کاملا رفتید به اون سمت.
به هر حال هر مسیری که میرید براتون آرزوی موفقیت میکنم. 🙂