اگر مانده بودی…
اگر مانده بودی، دمی را بی تو نمیماندم.
من زندگی کردن را ذره ذره یاد گرفتم. سی سالگی سرآغاز تحولی بزرگ در من بود؛ کشف مسیرهای جدید، کشف شاد بودن و لذت بردن از اتفاقات ریز و درشت، کشف عاشقی، کشف ساده گرفتن زندگی، کشف خندیدن از ته دل، کشف خود را دوست داشتن و خلاصه کشف هر چیزی که می توانست از من آدم بهتری بسازد.
اگر مانده بودی، دمی را بی تو نمیماندم.
بعضی آدمها هستند که نه دردند و نه درمان. حضور و عدم حضورشان فرقی ندارد. گاهی در شادیها میبینیشان و اغلب فراموششان میکنی. لازم نیست در مورد این آدمها کاری بکنی، خودشان از کنار زندگیات میگذرند بی آنکه ردی بگذارند. بعضی از آدمها فقط دردند. هرگز و در هیچ موقعیتی درمان نیستند. سالها به دنبال […]
حتی اگر به اندازهی از هم پاشیدن ِ ناگهانی ِ قاصدکی زمان داشته باشم آن را جز برای دوست داشتنت صرف نخواهم کرد.
تلاش سراسر بیثمری است فرار کردن از چشمهایت که به زندگیام گره خوردهاند. مثل فرار کردن از نفس کشیدن است؛ یا خفه میشوم و یا هوا را بسیار عمیقتر میبلعم.
اگر آمده بودی که بروی چرا هی حرف ِ فرداها را پیش میکشیدی؟ ماندن که شمال و جنوب نمیخواهد. باید زودتر از اینها میفهمیدم کسی که جهتها را میشناسد اهل ماندن نیست.
زندگی هم اگر هست بهاری باشد؛ دلپذیر مثل عطر بهارنارنج، زیبا مثل رنگین کمان، عاشقانه مثل بارش بی دریغ باران و کمیاب مثل فرصت بودن در کنار آنهایی که دوستشان داریم. زندگیتان بهاری باد.
Welcome to Kriesi.at Theme Demos Sites. This is your first post. Edit or delete it, then start blogging!
همیشه یک نفر هست که میآید و میماند. یعنی همیشه باید یک نفر باشد که بیاید و بماند. یک نفر که بودنت با بودنش معنا بگیرد. یک نفر که نبودنش نبودنت باشد. یک نفر که در بودنش انگار تمام ِ دنیا هست و در نبودنش هنوز باشد. اگر او آمد و ماند تو هم بمان […]
بتی که از آنها ساختهاید دیر یا زود خواهد شکست. فقط امیدوارم آنجا باشم و ببینم که آنجا هستید و میبینید.
زندگی هر آن دلیلی را که برای خندیدن بیابی از تو خواهد ربود. یا دلایلت را مخفی کن یا خندههایت را.